Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
« Η σιωπή είναι χρυσος»
Πλουτίζουν. Από τα λογια που
δεν εσπειρες, από τις λέξεις που δεν
τόλμησες να αρθρωσεις. Βυθίζουν το υνί
στα σπλάχνα σου, γογγύζεις και σιωπας.
Γιατί σιωπας;
Το μεταλλο σκίζει την σάρκα αλυπητα.
Πόνος βουβός, μαρμαρωμένος.
Κόκαλο γυμνό.
Εγκέφαλε αποκρίσου. Μόνο ένα δάκρυ;
Καλύτερα έτσι. Το κλαμα ευφραινει την σιωπή.
Γονάτισε και κλαψε. Διπλώνεις τα χέρια
στη μέση σου, το μέτωπο ψυχρό πάνω στη πέτρα,
το νύχι αχόρταγο ανασκαλεύει τις
γάμπες σου. Ζεις;
Σκέψου μια φραση.
« Ο Σώζων εαυτό σωθειτω»
Η αμοιβάδα των εκκρίσεων μια τρυφερή
γόνιμη ύλη. Μα ο λόγος σχημα ρητορικό.
Σχέδιο ευφάνταστο απώτερου εξελικτικού
σταδίου.( Ωστόσο μιαν οπή είναι η υποψία
του στοματος). Μιλάς;
Ω τρυφερη μου αμοιβαδα, πες μου.
Το μήνυμα των γλιστερών κυματισμών σου
ελήφθη. Κάτω απ’ το ζαρωμενο δέρμα, τον
ξέφρενο παλμο των τριχιδιων, το κλαμα
των εκκρίσεων πάλει μια ανθρώπινη καρδιά.
Υπάλληλε γραφείου αποκαλυψου. Ανόρεχτε εραστή,
φιλάργυρε εμπορακο, κατάκοπης ανόδου σπουδαστη.
Άνθρωπε ρηγμα.
Ώστε η σιωπή είναι χρυσος;
…. Η αμοιβας ζαρωνει τρομαγμενη…το υνί
αποθρασύνεται…όλο και πιο βαθιά…όλο και
πιο βαθιά στην αβουλη σαρκα…ο πόνος δαγκώνει
τα χείλη σου….
Σιωπή.
Ώστε η σιωπή είναι χρυσος;
Μίλα. Γιατί Πλουτίζουν.
