"....Ποτέ στον κόσμο της αμαρτίας δεν ήταν περισσότερες οι επιθέσεις του διαβόλου, αυτού του "εχθρού του ανθρώπινου γένους" που την εποχή εκείνη ξαμολιέται ελεύθερος, καθώς εχεί αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα, και ξυπνά όλο και μεγαλύτερους φόβους. Ενώ το θέατρο είχε απαγορευτεί από την Εκκλησία κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα και δεν έχει κάνει ξανά την εμφάνιση του, ενώ ο χορός θεωρείται κυριολεκτικά διαβολική δραστηριότητα, οι πειρασμοί και οι επιθέσεις του διαβόλου, καθώς και οι στρατιές των δαιμόνων του, χιμούν, σε ένα ξέφρενο χορό, στις ψυχές των χριστιανών.....Σύσσωμη η χριστιανοσύνη αποδίδει στον "εχθρό του ανθρωπίνου γένους" μια ενιαία δύναμη. Οργανο του είναι η αίρεση. Η Ιερά Εξέταση θα γίνει το όπλο της Εκκλησίας στη μάχη εναντίον του....."Jacques Le Goff, Η Ευρώπη γεννήθηκε τον Μεσαίωνα;
Φεουδαρχες και δουλοπάροικοι, ευγενείς και χωρικοί, τάξεις και συντεχνίες;
Οχι, αν κατι διακρίνει το Μεσαίωνα από τις υπόλοιπες ιστορικές περιόδους είναι η υποταγή της πνευματικής δραστηριότητας στην θρησκευτική εξουσία και το περιβάλλον που η συγκεκριμένη σχέση διαμορφώνει.
Ενα πνευματικό περιβάλλον ακυρωτικό της λογικής, μιας και οι έννοιες χάνουν το αντικειμενικό τους περιεχόμενο και προσδιορίζονται πλέον μόνο από την νομιμοποίηση του ομιλητή. Σε ένα δαιμονοκρατούμενο κόσμο ο Σατανάς βρίσκει πολλούς τρόπους να ξεγελάσει τον αφελή πιστό και η σαγήνη του λόγου αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο του. Και να, λέξεις όπως ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη που κοσμούν το κήρυγμα του ιερέα, δεν γίνονται παρά όργανα εξαπάτησης στο στόμα του αιρετικού.
Ούτε η οργάνωση του λόγου, ούτε η δύναμη της επιχειρηματολογίας, ούτε η αλληλουχία της λογικής μπορούν να προστατέψουν τον πιστό από την επαπειλούμενη αμαρτία.
Παρα μόνο η ιερατική αυθεντία που θα αποφανθει για το θεόπνευστο ή μη του λόγου.
Ναι, ο Μεσαίωνας είναι η εποχή όπου περισσότερο από ποτέ, σημασία δεν έχει τι λέγεται, αλλά ποιος το λέει.
Και σήμερα; Σε ένα κόσμο καταναλωτών, με την πνευματική δραστηριότητα υποταγμένη στην οικονομική εξουσία, με λέξεις-λάστιχα που χρησιμοποιούνται για να "επικοινωνήσουν" και να "πουλήσουν" οτιδήποτε, με ένα σύστημα επικοινωνίας εκφραστή μιας εξουσίας που επενδύει στο παράλογο, με έννοιες φθαρμένες, ξεφτισμένες από την πολυχρησία και την επανάληψη, ο άνθρωπος ξανά ανίσχυρος, αδύναμος να εμπιστευθεί την λογική του, ανίκανος να αναμετρήθεί με το χάος μιας καταιγιστικής παραπληροφόρησης- την απατηλή λάμψη μιας "επιστήμης" που μας αποκαλύπτει καθημερινά την "αλήθεια" της δηλ. την παντοδυναμία του ψέματος- και που αβοήθητος ξανά, προστρέχει στην "αυθεντία" του ειδικού, στην "αγιοσύνη" μιας υποτιθέμενης αντικειμενικότητας, που δεν αφορά πλέον ούτε το λόγο ούτε το νόημα αλλά και πάλι το πρόσωπο.
Ναι 1000 χρόνια μετά η οικονομική εξουσία παίρνει την θέση της θρησκευτικής, ο πιστός γίνεται καταναλωτής, η συστηματοποίηση της εξαπάτησης συντρίβει την λογική όπως κι η πίστη στον διάβολο, και τα "ιερατεία" των ειδικών στηνουν εκ νέου εξεταστήρια για να κηδεμονεύσουν το πλήθος των αφελών, σε μια εποχή, που όπως και τότε, περισότερο από ποτέ, σημασία δεν έχει τι λέγεται, αλλά ποιος το λέει.
Ναι 1000 χρόνια μετά ο Μεσαίωνας επιστρέφει.....
