ΜΠΑΧΑΛΟΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ δηλ.ηθικολογία στο μπάχαλο

Καταρχήν υπάρχει το μπάχαλο
Σε δημόσιες υπηρεσίες και εφορίες, κόμματα, υπουργεία και εξουσίες, νοσοκομεία και πανεπιστήμια, ράδιοτηλεοπτικά μέσα και εταιρείες, εισφοροδιαφυγή, φοροδιαφυγή, χρεοκοπημένα ασφαλιστικά ταμεία, μαύρη ανασφάλιστη εργασία, φτώχεια και ανεργία
Κι εκεί που ξεκινάει μια συζήτηση εξορθολογισμού θεσμών και υπηρεσιών στη βάση της λογικής, επιστημονικών δεδομένων και αρχών οργάνωσης εφαρμοσμένων διεθνώς
Κι εκεί που αρχίζουν οι προτάσεις για συνεπή χρηματοδότηση, οργάνωση των υποδομών, λειτουργία κανόνων και στελέχωση λειτουργιών
Κι εκεί που τίθενται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις εργαζομένων και εργοδοτών
Να σου ξεσπαθώνει...
Να σου πετιέται ο γνωστός ηθικολόγος ( ο συνήθης εφήμερος πολιτικάντης του τίποτα, υπεύθυνος για το μπάχαλο και την διαιώνισή του) κι αρχίζει το γνωστό αυτάρεσκο τροπάρι:
- για το δαιμόνιο της φυλής
-την ένδοξη πνευματική παράδοση των ένδοξων αρχαίων προγόνων
-τον αλτρουισμό, πατριωτισμό, ηρωισμό που για άλλη μια φορά οι ατυχείς απόγονοι εργαζόμενοι θα πρέπει να επιδείξουν
-το φιλότιμο και την ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο για την συνέχιση παροχής υπηρεσιών υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Το γνωστό δηλαδή αρτσιμπούρτσι συνοθύλευμα που ευτελίζει την πνευματική μας παράδοση πετώντας την ως πυροτέχνημα ή ως προπέτασμα καπνού για να καλύψει το μπάχαλο ή αρπάζοντάς το ως σωσίβιο για να αποπροσανατολίσει από τις δικές του ευθύνες,
μην αφήνωντας αυτήν την κοινωνία εν έτη 2000 να πάει ένα βήμα παραπέρα, δηλαδή δίπλα στην ανθρωπιστική της πνευματική παράδοση ( πανάξια για να διαμορφώνει προσωπικές ηθικές στάσεις ή ακόμη και να διαχειρίζεται το συλλογικό σε προβιομηχανικές συνθήκες) να τοποθετήσει στην λειτουργία θεσμών και υπηρέσιών, την λογική και την επιστήμη, τον εξορθολογισμό μέσων και σκοπών, τον μόνο τρόπο ύπαρξης του συλλογικού στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες.

Με απλά λόγια ηθικολόγε της παρακμής, ρήτορα βερμπαλιστή του τίποτα δεν θέλω να είμαι ήρωας στο μπάχαλο αλλά ένας απλός εργαζόμενος στα πλαίσια μιας στοιχειωδώς οργανωμένης κοινωνίας, όπου το μόνο που θα επαφίεται στο πατριωτισμό μου θα είναι η τήρηση του συντάγματος.
Κι όχι η λειτουργία πάσης φύσεως υπηρέσιών για να μου πλέκεις εσύ το εγκώμιο.....